આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
| ઊંઘતા મૂકી છાનીમાની આ એકાન્ત સ્થળે આવી ઊભી છું ? એવું શું છે ? હ્રદય ! એનો ઉત્તર તો તું જ દઈ શકે. તું મને અહીં ખેંચી લાવ્યું છે.
(ઉપજાતિ)
તેં જે ક્ષણેથી દઈ ફેંકિ શાન્તિ, (ઊંચે જોઈને) અહો ! આ ઝાડમાંથી કોણ ડોકિયું કરી રહ્યું છે? અરે ! એ તો ચન્દ્ર છે. ચન્દ્ર ! મારી આ વિવશતા જોવાનું તને કુતૂહલ થાય છે ! અને આ શું? મને વિંટીને કિરણોનિ જાળે, પણ કદાચ હું ખોટો આરોપ મૂકતી હઈશ. તું મારી મદદે આવીને આમ કરતો નહિ હોય? (અનુષ્ટુપ)
જેહના દર્શનાર્થે હું ઔત્સુક્યે અધિરી ઉભી, [પીપળાના ઝાડ ઉપરથી અવાજ સંભળાય છે.] 'સુન્દરી અન્તરાયોનું સામ્રાજ્ય હવે ઉતરી ગયું છે.' | |
| વીણાવતી : | (ચમકીને) અરે ! મારાં વચન કોણે સાંભળ્યાં ?
[ઝાડના થડને અડકીને ઊભી રહી ઊંચુ જુએ છે. જગદીપ ઝાડને થડેથી નીચે ઉતરે છે.] |
| જગદીપ : | (ઊતરતાં ઊતરતાં) એ વચનામૃતોનો જે પિપાસુ હતો |
અંક છઠ્ઠો
૧૨૭
