આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
૯૬
ઋતુગીતો
[૧]ચૈતરમાં ચત માંય, કોળામણ વળે કારમી
(એની)ઉલટ ઘણી અંગ માંય, આવો આભપરા–ધણી!
[ચૈત્ર માસમાં બહારની વનસ્પતિની માફક મારા ચિત્તની અંદર, પણ નવી ઊર્મિઓની વસમી કુંપળો ફૂટે છે. એ ઋતુનો ઉલ્લાસ મારા અંગમાં ઉભરાય છે. માટે હું આભપરાના ધણી ! તમે આવો. ]
[૨]વૈશાખે વનમાંય આંબે સાખું ઊતરે,
તમ વ્હોણી કરમાય, વિજોગે વેણુના ધણી !
જેઠ વસમ્મો જાય, ધર સૂકી ધોરી તણી,
પૂંછલ પોરા ખાય જીવન વિનાનાં જેઠવા !
[ જેઠ મહિનો એટલો વસમો જાય છે કે બળદનાં કાંધ સૂકાઈ ગયાં. નિશ્ચેતન થઈ ગયેલાં, જીવન વિનાનાં એ પશુઓ વિસામા ખાતાં ખાતાં હળ ખેંચે છે. ]
અષાઢ કોરાડો ઊતર્યો, મૈયણ પતળ્યો મે,
દલને ટાઢક દે ! જીવ નાંભે રે’ જેઠવા !
