આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
- “ અહા ઉદાર વ્હાલી રે ! દીંઠું તે સ્વપ્ન માની રે,
- “ ન ભુલાતું તું ભુલી દે ! દીસે તેને નીભાવી લે ! ૮
- “ અહો ઉદાર વ્હાલી રે ! ન નિવારાયું ભાવિ રે,
- “ ન ભુલાતુ તું ભુલી જા ! વિધિનું પાયું તે પી જા. ૯
- “ અયિ ઉદાર ઓ વ્હાલી ! સખા ! વ્હાલા ! ખરા ભાઈ!
- “ અમીની આંખ મીંચો ને ! જનારાને જવા દ્યો ને ! ૧૦.
- “ ગણી સંબંધને ત્રુટ્યો, ગણી સંબંધને જુઠો,
- “ કૃતઘ્નિને વિસારો ને ! જનારાને જવા દો ને ! ૧૧.
- “ હતી લક્ષ્મી ! હતા તાત ! હતી વ્હાલી ! હતો ભ્રાત !
- “ નહી ! – ત્યારે - નહી કાંઈ ન લેવું સાથ કંઈ સાહી. ૧૨
- “ અહો ! તું ભાઈ વ્હાલા રે ! ભુલી સંસ્કાર મ્હારા રે,
- “ બીચારો દેશ અા અાર્ય ! – કરે તે કાજ કંઈ કાર્ય. ૧૩
- “ અહો તું ભાઈ ભાઈ રે તું–રૂપી છે કમાઈ રે,
- “ બીચારા દેશને, તેને ગુમાવે શોધી શેં મુંને ! ૧૪
- “ મુકી૪ દે શોધવો મુને ! મુકી દે શોચવો મુંને !
- " પ્રિયાની આ દશા દેખું – નથી સંસારમાં ર્હેવું. ૧૫
- “ હવે પાછો નહી આવું ! મુક્યું પાછું નહી સ્હાઉં !
- “ રહ્યું તે યે તજી દેવું – શું છે સંસારમાં લેવું ? ૧૬
- “ અહો તું જીવ મ્હારા રે ! દીધો શો દંશ દારાને ?
- “ ગણી ના પ્રાણપ્યારી ત્હેં ! ઠગી ત્હેં મુગ્ધ વ્હાલીને ! ૧૭
- “ અહો તું જીવ મ્હારા રે ! દીધો શો દંશ દારાને ?
- “ થશે શું પ્રાણપ્યારીને ? હણી, મુગ્ધા કુમારી ત્હેં. ૧૮
- “ હવે, એ ક્રૂર, ઉર, ફાટ ! અહોરાત્રિ વહો ધાર,
- “ અભાગી નેત્ર મ્હારાની ! ઘટે નીરાંત તે શાની ? ૧૯
- “ અહો એ જીવ મ્હારા રે ! દઈ આ દંશ દારાને,
- “ ઘટે ના વાસ સંસારે - ઘટે સંન્યાસ તો ત્હારે. ૨૦
- " અહો ઓ જીવ મ્હારા રે ! દઈ અા દંશ દારાને,
- " ઘટે ના ભોગ–સંસાર, ઘટે ના શાંત સંન્યાસ. ૨૧.
- " શરીરે ભસ્મથી છાયો, ઉરે અત્યંત સંતાપ્યો,
- " ઉંડો જ્વાળામુખી જેવો, –હવે સંન્યાસ આવી તેવો ! ૨૨
