“ક્યા ભૈયા ! અલખ જગવવાનું છોડી આ નવો સંપ્રદાય ક્યાંથી
ક્હાડો છો?"
“મ્હારા ઉદ્ધારમાં જે આત્મા અલખ રહ્યો છે તે તેના અધિકારીના કર્ણપુટમાં જતાં ત્યાં અલખ જગાવશે.”
જોડે બેઠેલા બાવાને ચલમ આપતો આપતો બીજો બાવો બેલ્યો.
“જગાવો અલખ આ ચલમમાં ! માર ફુંક ! એ આપણો સંપ્રદાય.”
“આ ચલમમાં અલખ અગ્નિ પ્રથમ ભડકારૂપે લખ થાય છે અને પછી અમારા અંતઃકરણમાં લખ થાય છે - તમે યદુશૃંગવાસી તે ન સમજો” એક જણ બેાલ્યો.
એને ઉત્તર ન મળ્યો. ગાનાર ફરી ગાવા લાગ્યો.
- “સબ સંસારકી ચીલમ ધગાવો, અલખ ફુંક વાં ફુંકો ફુંકો,
- “ચીલમ મીટ્ટીકી, અગ્નિ લખકા, અલખ ફુંક વાં ફુંકો ફુંકો !”
- "ભૈયા, છોડી દે આ ચલમને ને ફુંક આ અલખ ફુંક !"
મ્હોંમાંથી ચલમ પળવાર દૂર રાખી એક જણ હસી પડ્યો: “ દેખો ઓ બોધ દેનેવાલા સાધુ ! ભૈયા, ચલમકા આસ્વાદન કબી કીયા હય ?”
એના ઉત્તરમાં ગાનાર માત્ર ગાવા લાગ્યો.
- "મુખકી ચીલમકું મૂર્ખ લેત હય, મે નહી લેનેવાલા !
- “યદુનંદનકી ચીલમ હૃદયમેં મેં તો ફુંકનેવાલા !”
“અચ્છા ભૈયા, તુમ તુમારી ચીલમ ફુંકો ! અમ અમેરી ચીલમ ફુંક લેઉંગા."
- “નહી કાન્તા નહી નારી, હું, ત્હોય પુરુષ મુજ કાન્ત !
- "જડ જેવો દ્રવતો શશી, સ્મરી રસમય શશિકાન્ત"
ચંદ્રકાંત ધૈર્ય ખોઈ આગળ આવ્યો ને બાવાને નમસ્કાર કરી પુછવા લાગ્યો.
“બાવાજી, આપ ક્યાંથી આવો છો ને આ ઉદ્દગારનો અર્થ શો છે ?”
"એ ઉદ્ધાર સમજવાને અધિકારી હશે તે સમજશે. એનું રહસ્ય બીજાપાસે પ્રકટ કરવાનો મને નિષેધ છે.”
“વારું, આટલુંજ ગાવાનું છે કે બાકી કાંઈ ગાવાનું છે ?”
"બચ્ચા, તેરા નામ ક્યા ? ”
“મ્હારું નામ ચંદ્રકાંત. ”
