લખાણ પર જાઓ

પૃષ્ઠ:Satyani Shodh Ma.pdf/૭૦

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
મહેફિલ
61
 

નથી ! અલી ચાલો, એનું ઘર ઝટઝટ જોઈ લઈએ. ગુપ્ત રાખવા જેવું કંઈક હશે અંદર !”

સહુ અંદર ગયાં. એ સહુ કોણ હતાં ? એક યુવક અને એક કન્યા રાજાબહાદુર કિસનકૃપાલનાં પુત્રપુત્રી હતાં (રાજાબહાદુર કે જેણે પંદર વર્ષ સુધી ઇલાકાનું પ્રધાનવટું કરેલું); બીજો યુવક નૌરંગાબાદ રાજ્યનો ફટાયો કુંવર હતો. એક સાસુન કુટુંબની યહૂદી કન્યા હતી. અને પેલી ગૌર-ગુલાબી સુંદરી હતી સર પિનાકીપ્રસાદ નામના બૅરોનેટની વિધવાની એકની એક પુત્રી મૃણાલિની; જેણે કુલીન સમાજમાંથી ‘એમેચ્યોર’ તરીકે સિનેમામાં ઊતરવાની પ્રથમ પહેલી હિંમત બતાવી હતી – ને એ કારણે જેનો માતાએ ત્યાગ કર્યો હતો.

સંધ્યા ઢોળાતી આવે છે. આઠ જણાંના વાળુની વરધી અપાઈ. ઉપલે માળે રંગરાગ અને ગીતના હિલ્લોલ ચાલ્યા; નીચલી ભોંયે રસોઈ સારુ ધમાચકડી જામી. શામળ પણ ભોજનના કામકાજમાં શામિલ થયો. ચીજવસ્તુ સારુ એક ખંડમાંથી બીજા ખંડમાં આંટા મારતાં રાત્રિની વીજળી-રોશનીમાં શામળ જુએ છે, કે એક છૂપી, નાની, ઊંડી, ભોંયતળિયાની ઓરડીમાંથી કેટલાક શીશા મેડી ઉપર જઈ રહેલ છે. થોડી વાર પછી સોડમ પણ એના નાકે આવી.

આ શું ? મદિરા ? આ લોકો શું પીતાં હશે ? પિવાય ? સમર્થોને પીવાનો હક હશે ? નશો નહીં ચડતો હોય ? કે શું કોઈ અન્નપાચનના આસવો જ હશે ?

ઉપરથી અરધીપરધી એંઠી પ્યાલીઓ નીચે આવવા લાગી તેમાંથી નોકરચાકરો પીવા લાગ્યાં. તેઓના ઉપર છાકટાઈની અસરો દેખાઈ. આ શું એ જ આસવ !

ત્યાં તો ઉપરથી વાળુના ગાનતાન સંભળાયાં. બંગલો કાંપે એવાં ખડખડાટ હાસ્યો; ચકચૂર કંઠો ગાતા હોય તેવાં એલફેલ ગાન, ‘બાંકે સાંવરિયા… આ – આ ! વાહવા જી ! હોને દો ઉસ્તાદ !’ ‘મધુવનમાં ઝૂરે તારી બાલાજોગન !’ એવી એવી ગીતલહરીઓ; મહેલ જાણે રેલી રહ્યો છે.