આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
સહજ સ્પર્શ સમીર તણો થતાં, ધૃતિ ત્યજી ભયવિહ્વલ ધ્રૂજતા; અશન કેવળ સ્નેહ તણું કરી, મલિન જીવન માત્ર રહ્યા ધરી.
કંઈક સુંદરીએા તણી સોડ્યના- શરણથી ઘડી બે ઘડી જીવતા; પ્રણય-જીવન દીન પતંગને, છળથી છેતરી પાડી પ્રસંગને.
અહહ ! આપી અચાનક અંધતા, ઉર-હુતાશનમાં હસી હોમતા ! શરણ પિંજરનું કંઈ સેવતા, પણ રહે નહિ કાયર કંપતા !
પ્રબળ ભાસ્કર ક્યાં પ્રતિભાભર્યો? અધમનિર્બળ દીપક ક્યાં અહો ! ગતિ અવર્ણ્ય વિલક્ષણ કાળની, કળી શકે મતિ ના મનુજાતની !
૩૩૫
