આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
સુરભિથી વનદેશ સુહાવતો નયન દર્શનથી પણ ઠારતો. અતિ ગભીર ઉદાર વિરાજતો, રસભર્યો સહકાર સુલક્ષણો.
વ્હાલની કૈં નવી વાતો સાનમાં સમજાવતો, સંદેશ સ્વાન્તનો મીઠો વાયુ સંગ પઠાવતો.
પણ નહિ સહસા વિચરાય ત્યાં સહજ સાદ કરી ન શકાય હા! નિયમ વિશ્વ તણા વચમાં નડે, અવનવાં જગ-બંધન ઘુંચવે.
ઉત્સુક ઉભયે હૈયાં તથાપિ ન મળી શકે, સ્નેહના તીવ્ર સંતાપે શું સંસાર કળી શકે ?
કંઈક મંદ-સુમંદ ગતિ થકી, પરખતી પથ માત્ર મતિ થકી; અહીં તહીં ભયથી અવલોકતી, સહજ શબ્દ શુણી અટકી જતી.
તોફાની સિંધુની વચ્ચે ન્હાની શી નાવડી સમી, તરંગો કાપતી કષ્ટે ડોલતી ડૂબતી જતી.
પવનના કદી કોપથી કંપતી, કઠિન કૈક બની ધૃતિ ધારતી; ૩૫૩