ન માય; ભાલ તિલક તે માળા કરે, રસના ભતા જાય; સુખદુખનું ના વાંધ્યું, કદ્રુપ દીસે પર્વત જટામાંથી ભસ્મ ઉડે, ત્ર ઉષાનરે એ અભ્ર છાયા, ભેજન ધસમર્સ ને વાય મુનિવર, મુર્ખ શ્વાસ જે મારગમાં સામુ મળે તે, દેખિ વિસ્મય થાય, તક્ષાજ્યગ સ્વપને ન ઈછે, જે લુખ્ખુ રૂષિનું ગાત્ર; એક હાથમાં જૈટિકા, એક હાથે પ્રભુ તુભિપાત્ર. કાપિન રણું વસ્ત્રનુ વનકૂળ છૅ પરિધાન; પણું ભાગ્ય ભાનુ ઉદ્દે થયે, હરિ કરશેઆપ સમાન, ગાઢાગાય. કાઢાકાઢ, વલણ. શ્રાપ સમાન કરશે કૃષ્ણ, શુક કહે શુ ચાડ મેકિરામે, કલુ પાતા પુરિ રૂષિક સાંભળ. નરપતી, સુદામે કનક ટ ચળકારા કરે, મણિમય કાઠા કે શિસાં શાભો પર્મ, દુર્ગે ધૂળ ધણી યુ રાગ સારંગ. દિડી નરપતી દારામતી દાસ; કાંગ રત્ન જયાં વિશ્વકર્માનું ઢેલ ત્યાં ફરક, દદુ ભગવાન. સુદર્શન કરતુ ત્યાં શાહ, ગભિર ના સાગર મન મેહે; ત્યાંતા ગમતિ સંગમ થાય, ચારે વર્ણ ત્યાં આવી નહાય. પરમ ગતિ પ્રાણી પામે ણા, તથિ મુક્તિપુરીમાં મા, શષ સામે કાધુ સ્નાન, પદ્મ પુરમાં પે તે જોવા સા મળે ખિજવે બાળક તાળ દે હસે, ન્ય નગર આવેધ ફિયા હો વ્રત તપ અપાર, તે સ્ત્રી પાની હરો કાપ્ત કહે ઈંદુ કાકડ઼ે કાભ, અને રૂપે હારને પતિતનાં મેહશે મન, મર્મ વચનબેલે કાઇ કહે લાઉ આન્ગે વિકરાળ, દેખાડે રેતાં રહેરો બળ, રૂપ જાદવ પુછી પ નર વસે. આ ભરથાર, કેશવરામ, અંજન કર્મ ગૂગ
