વિણાને નહી. ગમે તેમ હોય પણ ક્યારે સાંજ પડે અને મીજલસમાં જાઉં એમ થાય છે. આ પત્રિકા મ્હને શા માટે આપી ? પિતાજી ના કહેશે ? પિતાજી ના કહે એવા તો નથી. પણ-બા રે! જીવ આટલો અધીર શા માટે થાય છે? જે હશે તે જણાશે. વીણાના નાદથી [૧] ભલભલા ભૂજંગ ઉડા દરમાંથી ખેંચાઈ આવે છે તો આ ભૂજંગના શા ભાર !
નંદાગૌરી મુંબાઈથી હમણાં જ આવ્યાં હતાં અને તરલાની હકીકત પુત્ર પાસેથી સાંભળી ખિન્ન [૨] થયાં હતાં. ભૂજંગલાલ ગમે ત્યાં હરે ફરે, ગમે તેમ વર્તે ત્હેની નંદાને જરાય દરકાર નહોતી. પોતાનો પુત્ર હોંશીયાર છે, ભલી ભલી કન્યાઓ તેનાથી અંજાઈ જાય છે એ જાણી પોતાના પુત્ર માટે ફુલાતી. પરંતુ લગ્ન ન કરવાની ભૂજંગલાલની હઠ જરાયે ગમતી નહી. છોકરો ભણ્યો ગણ્યો, બે પૈસા છે ને કમાતો થયો, ઉમરલાયક છે, માગાં આવે છે ત્યારે શા માટે ના પરણાવું ? ઘરમાં વહુને ફરતી જુએ, ચાર દહાડે વહુને સારા દિવસ આવે અને છોકરાના છોકરાને રમાડું એ સ્વપ્નાં નંદાગીરીને હવે આવતાં હતાં. આટલે વર્ષે લીલા જેવી વહુ મળી. શિયાળામાં લગ્ન થશે ને વહુ ઘેર આવશે એ નંદાની આશા એકદમ નાશ પામી. પછી ભૂજંગલાલે તરલાને પસંદ કરી જાણી નંદાની નાશીપાશી-નિરાશા જતી રહી. લીલા કરતાં તરલા હજાર દરજ્જે સારી. મુંબાઈ જતાં ગાડીમાં અનુભવ થયો હતો. શણગારભાભી મારફત તરલાની હકીકત મળી હતી. સુમનલાલ જેવાની સાથે વિવાહ તોડી તરલા ભૂજંગલાલની થશે
