તારાની સામે મૂક્યું.
'શું બોલો છો તમે ? આજથી તે પગાર મળે એવું આવડે ?'
'શરૂ કરો એટલે તમને સમજાશે. આ અક્ષરો ઓળખો... ધીમે ધીમે. પછી આંગળીઓ ચલાવો. ટચ સિસ્ટમ... સારામાં સારી.' કહી, દર્શને અક્ષરો ઓળખાવી આંગળીઓ કેમ ચલાવવી તેના શિક્ષણની શરૂઆત કરી. ઉત્સાહી વિદ્યાર્થિની તરીકે તારાએ પણ હસતે હસતે શિક્ષણમાં રસ લેવા માંડ્યો અને આંગળીઓ ટાઈપ ઉપર મૂકવા માંડી. તારાની આંગળીઓ બહુ જ ધીમી અને બેઢંગી પડવા લાગી. પ્રથમ તો બંનેને હસવું આવ્યું. પરંતુ ત્રણ મિનિટના પ્રયત્ન પછી તારા કંટાળી ગઈ અને બધી જ આંગળીઓ એકદમ યંત્ર ઉપર પછાડી બોલી ઊઠી :
'આ તો કાંઈ આવડે નહિ, ભાઈ ! મારે નથી શીખવું !'
'આજના દિવસ માટે ઘણું સરસ !' દર્શને ઉત્તેજન આપ્યું.
'શું, ધૂળ સરસ ?'
'એટલું સરસ કે મારે તમને કામે રોકવા પહેલેથી જ પગાર આપવો પડશે.' કહી દર્શને પોતાના ખિસ્સામાં હાથ નાખ્યો.
'જાઓ જાઓ, હવે ! આજે બહુ દિવસે પગાર મળ્યો લાગે છે !'
'હા... મારો'જ નહિ, ટાઈપિસ્ટનો સુધ્ધાં !'
'ઘેલી વાત ન કરશો... અને શીખવવા માટે મારે તમને શિક્ષણ ફી આપવી જોઈએ... મારા દેખતા ખિસ્સામાં હાથ ન નાખશો.’ કહી તારા ઊઠી ઊભી થઈ અને દર્શન સામે જોઈ રહી. દર્શનનું મુખ જરા ઝંખવાયું અને તેણે પોતાના ખિસ્સામાંથી હાથ કાઢી લીધો.
‘હવે બીજી પાંચ મિનિટ હું શીખવીશ.' કહી તારાએ ગંભીરતાપૂર્વક બેસી યંત્ર ઉપર આંગળી નાખી. દર્શનનું મુખ ઝંખવાય એ તારાને ગમ્યું નહિ.
