ત્યાગમૂર્તિ અને બીજા લેખે ધાનું આપણું અત્યારનું જ્ઞાન છેક અસ્તવ્યસ્ત છે. જેણે અહિંસા, સત્ય અને અાચમાં પૂર્ણતા પ્રાપ્ત નથી કર અને જેણે સ પ્રકારની માલિકી અને ધનવૈભવનો ત્યાગ નથ કર્યો, તેવા કાઇ પણ મનુષ્ય શાસ્ત્રાને ખરેખરાં સમજી ન જ શકે એ ધસૂત્રમાં મારી સંપૂર્ણ શ્રદ્દા છે. હું ગુરુની પ્રથા માનું છું પણ સાથે સાથે એ પણ જોઉં છું કે અત્યારે તે લાખા મનુષ્યાએ ગુરુ વગર્ જ પોતાની જીવનયાત્રા પૂર કવી રહી છે. કારણુ સપૂ જ્ઞાન સાથે તેટલા જ સંપૂ સદાચારના સંગમ આ કળિકાળમાં સાંપડવા દુર્લભ છે. પણ આથા પેાતાના ધમાં રહેલું સત્ય કદિ પુણ જાણવાની બાબતમાં માસે નિરાશ થવાની બિલકુલ જરૂ નથી, કારણુ બધા મહાન ધર્માંની પેઠે જ હિંદુધના પ પાયાના સિદ્ધાત્તા સનાતન હાઇ સહેજે સમજાય તેવા છે દરેક હિંદુ શ્વિરને માને છે; તે મેવા દ્રયમ્ ’ છે. એવ માને છે, પુનર્જન્મને અને મેક્ષને માને છે. પણુ જે ખાસ વસ્તુ હિંદુધને ખીન્ન ધર્મોથી નાખે પાડે છે તે તેની ગારક્ષા અને વર્ણાશ્રમધર્મ છે. વર્ણાશ્રમ તે! મને લાગે છે કે મનુષ્યસ્વભાવમાં જ રહેલ વસ્તુ છે. હિંદુધર્મશાસ્ત્રીય ઢબે તેના વિચાર કરી તે જ્ઞાસ્ત્રની પૂણુતાએ પહેાંચાડેલ છે એટલું જ, એ જન્મથી પ્રા થનારી વસ્તુ છે. માણસ સ્વેચ્છાએ પેાતાના વણુ બલી શકતે નથી. પેાતાના વર્ણાશ્રમ ન પાળવા એ પરપરાને તાવ સમાન છે. પણુ વર્ણાશ્રમના તત્ત્વને લઈને એક વર્ષોંની અસ્પ ન્યાતા અને પેઢાન્યાતા કરી મૂકનારે એ સિદ્ધાંતની જે
