ભાઈ છે. હવે પછીથી એ વેચવા નીકળશે. એ આવે ત્યારે બોણી કરાવવાની છે, સમજ્યા?"
"આ લત્તાઓમાં બેધડક ફરવાની એક ચાવી છે, તે તને હું આપી દઉં, સુખા!" એમ કહીને ખુશાલભાઈએ સુખલાલની નજીકમાં જ ઇ કાનમાં કહ્યું: "બાઈ માણસને જાણે જોતો જ ન હો એવો આંધળોભીંત બની જજે. શંકાની નજર પડશે ને, તોય તું જીવતો પાછો નહીં આવ."
વળતાં ખુશાલે હાફકાસ્ટ ખ્રિસ્તીઓના ને યુરેઝિયનોના લત્તા સોંસરો માર્ગ લીધો ને 'ડેગ્ચી ! સૉસપેન ! ફ્રાઈપેન ! એવા તદ્દન બદલેલ સૂરોમાં ટૌકા કાઢ્યા. સુખલાલને તો કૌતુક જ થઇ ગયું ! ઘોઘરા અવાજના ઘૂઘરા ખખડાવતા આ ધિંગા ગળામાં નોખાનોખા નિમંત્રણ-સ્વરોની બંસીઓ ક્યાંથી ને કોણે ગોઠવી હતી?
"યુટેનસીલ, મેમ સા'બ! બેસ્ટ ક્વૉલિટી," એમ કહેતો ખુશાલ એક મકાનની સીડી પાસે ઊભો રહ્યો. સામેથી યુવાન જેવી ગોરી ઓરત સફેદ કપડે ઉતરતી હતી. તેણે 'નો. આજ નેઈ લેના!" એટલા શબ્દો બોલવાની સાથે જ સુખલાલની સામે નજર તાકી: એ સીડીના પગથિયા પર હતી ત્યાં જ એકદમ સ્તબ્ધ થઇ ગઇ. એના મોંમાંથી ચોંકેલા ઊદ્ગારો નીકળ્યાઃ "હૂ'ઝ ધિસ! યે કૌન - સ્માર્ટી?"
સુખલાલ પણ તાકી રહ્યો. આ તો નર્સ લીના હતી.
"યુ લિટલ ડેવીલ! (અરે તું દૈત્ય નાનકડા)!" કહેતી એ એકદમ બબે પગથિયે કદમ ભરી નીચે આવી - જાણે લસરતી આવી.
ખુશાલ ખસિયાણો પડી ગયો. અંગ્રેજી ભાષાના "ડેગચી, સૉસપેન, ફ્રાઈપેન, બેસ્ટ ક્વૉલિટી' વગેરે દસેક શબ્દોથી વધુ જ્ઞાન નહીં ધરાવનારો ખુશાલ ઘડીભર તો ભ્રમણામાં પડ્યોઃ "આ શું? સુખલાલને મારવા ધસે છે ? છોકરાની કંઇ દ્રષ્ટિભૂલ થઇ કે શું?'
"તું આંહીં!" નર્સ લીના હેતનાં ઝળઝળિયાંથી છલકતી આંખો લઇ હસતી ઊભી.
"મને કાંઈ જ નથી હવે, નર્સ બાબા!" લીનાને 'બાબા' શબ્દે
