દીધી, ને પોતે જેઠજી માળા ફેરવી લ્યે તેટલો સમય હોવાથી પોતાના ઓરડામા ગઇ. પતિ હજુ કોટનાં બટન પૂરાં નાખી નહોતા રહ્યા. "લાવો, બટન નાખી દઉં !" એ કામને બહાને પોતે ત્યાં ઊભી અને બટન નાખતી ટાઢીબોળ સત્તાધીશીના સ્વરો કાઢી બોલવા લાગી :
"મારાથી ચોરી રાખી એટલે હું શું તમને ખાઇ જવાની હતી ? ને ચોરી ભગયાનને ઘેર કેટલોક વખત છૂપી રહી શકે છે ? મારું સનાન તો હજી બાકી છે, ત્યાં કોનું સનાન કરવા પધાર્યા'તા ? ને મારી છોકરીનો ભવાડો કરવાનો ભાભીને શો હક છે ?"
"તું મને કહેવું હોય તે કહી લે, પણ ભલી થઇને ભાભીને માટે ગેરશબ્દ ન કહેતી હો !" આટલું બોલતાં બોલતાં પતિની આંખોમાં પાણી તબકી ઊઠ્યાં.
"ભાભીનું દાઝે છે - બાયડીનું દાઝતું નથી ! આદમી છો ? એક વાર મોટાભાઇનાં જૂતાં ઉપાડવા લાયક થાવ, પછી મારા ઉપર રુઆબ કરવા આવજો."
"પણ તું શા સારુ મારી પાસે મોટાભાઇનાં જૂતાં ઉપડાવછ ? ને ભાભીએ શું કરી નાખ્યું છે એવડું બધું ?"
"છોકરીને ટાળી દીધી, બીજું તો શું ?"
"છોકરીએ કાળુંધોળું કાંઇ કર્યું છે ?"
"મોટાભાઇએ જે સંબંધમાં લાલબાઇ મૂકી દીધી છે, તે સગપણ સાચવવા શીદ લઇ ગયાં મારી છોકરી ને ?"
"ગામ રસ્તામાં હતું તે ગયાં હશે. છોકરી તારી જ છે, ને ભાભીની નહીં ?"
"છોકરી તો મોટાભાઇની - બીજા કોઇની નહીં. બીજા કોઇને કશું કરવાનો અધિકાર નથી. મારી દીકરીના કાનમાં ઝેર ઝેર ને ઝેર રેડવા સિવાય, મારી સામે તો ઠીક પણ પોતાના સગા ધણીની વિરુધ્ધ - દેવ સરખા ધણી વિરુધ્ધ - છોકરીના કાનમાં સીસું ઉકાળી ઉકાળીને સીંચવા સિવાય, બીજું કામ શું કર્યું છે ભાભીએ ? જેના પગ ધોઈને
