આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
'જય ગુરુ ! જય ગુરુ ! પડે ગંભીરા શીખ તનુજની ત્રાડ,
રક્તપિપાસુ મત્ત મુગલના 'દીન દીન’ જુદ્ધપુકાર.
એક દિન પંચસિંધુને તીર
મચી ગઈ શહીદ-શબોની ભીડ.
તહીં ગુરુદાસનગરને ગઢે
મુગલદળ મારમાર કર ચઢે,
શીખોનો શૂર બંદો પકડાય,
જકડી જંજીર દિલ્હી લઈ જાય;
સાત શત બંદીવાન કેસરી
ચાલિયા લટ મોકળી કરી,
કદમમાં ઝણણ જંજીરો બજે
મુખેથી 'જય ગુરુ ! જય ગુરુ !' ભજે.
છિન્ન શીખોનાં મુંડ ચડાવી ભાલા પર, નિજ ભોમ
ચલે મોખરે મુગલ-ફોજ: રજડમર ધૂંધળો વ્યોમ.
એક દિન ગુરુદાસપુર ગઢે
સાત સો વીર બત્રીસા ચઢે.
દિલ્લીના થર થર કારાગાર,
આદર્યા કેદી તણા સંહાર :
સાત શત મૃત્યુપ્રેમી જિદ ચઢે,
'પ્રથમ હું', ‘નહિ, પ્રથમ હું' વઢે.
રાતભર પ્રથમ મોતની ફિકર :
પ્રભાતે ચડી જાય બેફિકર :
ઘાતક દળનાં ખડગ હેઠ પર ઉદયકાળ ઝૂકનાર,
ધડથી જુદાં જપે માથડાં ગુરુના જયજયકાર.
૯૯
