બીરબલ વિનોદ/બેટી દેદો, પોતા દિલાદો
| ← ચોબાની હાઝરજવાબી | બીરબલ વિનોદ બેટી દેદો, પોતા દિલાદો બદ્રનિઝામી–રાહતી |
જાઝરૂમાં ચિત્ર → |
વાર્તા ૧૨૮.
બેટી દે દો, પોતા દિલા દો.
એક પ્રસંગે બાદશાહ અને બીરબલ ઘોડાઓ પર સવાર થઈ ફરવા નીકળ્યા. રસ્તામાં વડનું એક મોટું ઘટાદાર ઝાડ જોઈ બાદશાહે કહ્યું “બીરબલ ! કેસા સુંદર બર (વડ અથવા વર) હે?”
બીરબલ તરતજ બોલી ઉઠ્યો “હુઝૂર ! બેટી દે દો.”
બાદશાહ એ ઉત્તર સાંભળી ચુપ થઈ ગયો. આગળ ચાલતાં એક મોટું મકાન આવ્યું એટલે, બાદશાહે કહ્યું “બીરબલ ! યે મકાન કિત્ના ઉમ્દા હે, પરન્તુ મેલા હો રહા હે ! ! ”
બીરબલે ઉત્તર આપ્યો “હુઝૂર ! સચ હે, આપ પોતા દિલવા દો.”
('પોતા દિલવા દો’ એટલે ચૂનાવડે ધોળાવી દો. પરન્તુ બીરબલે પ્રથમ જે ઉત્તર આપ્યો હતો, તેની સાથે પણ આ વાક્ય સંબંધ ધરાવે છે અને તે આધારે તેનો અર્થ પૌત્ર તરીકે લઈ શકાય.)
બાદશાહ બીરબલે કરેલી મસ્ખરીથી ઘણોજ પ્રસન્ન થયો અને કહેવા લાગ્યો “ બીરબલ ! દરેક વાતને વિનોદનું સ્વરૂપ આપવાની તારામાં ખરેખર અજબ શક્તિ રહેલી છે.”
