આ તે શી માથાફોડ !/૯૫. બા અને બાળક
| ← ૯૪. એઠું કેમ ખાય છે ? | આ તે શી માથાફોડ ! ૯૫. બા અને બાળક ગિજુભાઈ બધેકા |
૯૬. મતાગ્રહ અને સ્વાતંત્ર્ય → |
બા અને બાળક
બા: “પણ તું સરખો તો ઊભો રહે ! થનગનથનગન શું કરે છે ?”
બાળક: “મને ટાઢ વાય છે; મારાથી ઊભું નથી રહેવાતું.”
×××
બા: “જોને, ચોરણી પહેરાવી નહિ ત્યાં તો કાઢી નાખી ! છેને પણ કાંઈ ?”
બાળક: “બા, એમાં એક કીડી હતી તે કરડતી હતી.”
×××
બા: 'જોજે, અહીં આવીશ તો મારી નાખીશ !”
બાળક: “ત્યારે માંદો પડું છું ત્યારે દવા શું કામ કરે છે ?”
×××
બા: “જોને, રકાબી પાડી નાખી ને ભાંગી નાખી.”
બાળક: “મેં રકાબી નથી પાડી; ચીકણી હતી તે લપસી ગઈ.”
×××
બા: 'મારે તે કરવું શું ? આ લૂગડાના તો કટકેકટકા કર્યા !”
બાળક: “ઘણા બધા કટકા નથી કર્યા; ફક્ત બે જ કટકા કર્યા છે. મારે પગે પાટો બાંધવો છે.”
×××
બા: ક્યારનો સળવળ સળવળ શું કરે છે ? સરખું સૂતાં યે નથી આવડતું ?
બાળક: “બા, મચ્છર ગણગણ કરી કાન આગળ આવે છે.”
×××
બા: “એ હવે કેમે કરીને નહાવા ઊઠશો ? ક્યાં સુધી રમશો ?” બાળક: “પણ તેં નથી કહ્યું કે બોલાવું ત્યારે આવજો ? એકે વાર તેં અમને બોલાવ્યા તો નથી !”
×××
બા: “જો કેવી ખરાબ ટેવ છે ! ખાતાં ખાતાં પાણી ઢીંચ્યું.”
બાળક: “પણ બા, શાક તીખું લાગે છે તે મોઢું બળે છે.”