કલાપીનો કેકારવ/એ રસીલું
| ← સુકાની શબ્દ | કલાપીનો કેકારવ એ રસીલું કલાપી |
બે કળી → |
એ રસીલું
એ મુજ ભવનો સાર રસીલું ! એ મુજ નેત્ર રસાલ !
મોતીડે મોતીડે રસ રસ એ આ ઉરનો હાર !
રસીલું એ મુજ નેત્ર રસાલ !
ભાવ ભર્યો મુજ ચન્દ્ર પ્રકાશિત
સ્નેહસુધા મુજ ચેતનનું ચિત્ત,
ક્યાં દે તે દાતાર ?
અરેરે !
ક્યાં છે એ આકાર ?
જોવાનું ચાલ્યું ગયું ! આંખ રહી તે જાય !
કામ વિનાનું કોઈથી કેમ આંહીં રહેવાય ?
આંખથી કેમ રાન રહેવાય ?
ગયેલું કેમ ગયેલ મનાય ?
હૃદયનું છેક લગાડ્યું તાન !
હૃદય આ ચાલ્યું છૂટી ભાન !
રસીલું હવે કેમ વીસરાય !
તે વિણ કેમ હલાય ચલાય !
એ વિણ જગ અન્ધાર ! અરેરે ! એ વિણ જીવિત ભાર !
એ વિણ વિશ્વ તણું કટુ ગાયન, ગાયન સહુ બેતાલ !
અરેરે ! એ વિણ શું મુજ હાલ ?
હાલ વિના થઇ આ મુજ હાલત !
આ દુનિયા મહીં ક્યાં મુજ દોલત !
ખોયાં મૂડી માલ !
રહી છે
એ જ ગરીબી બાલ !
બાલક ખેલ ઉડી ગયા ! વૃધ્ધા અન્ધ જણાય !
વચમાં કાંઇ મિષ્ટ તે આ અનુભવની બહાર !
હતું પણ ચટકું મધુરૂં એક !
સ્પર્શતાં સળગી ઉઠ્યું છેક !
ગઇ તે ઝાંય ! ગયું તે નૂર !
રહ્યું ના એક બિન્દુ ! હતું પૂર !
રહી આખર આ એક જ હાય !
કાળજા મહીં રહી કોરાય !
ખેંચાતાં જ રહી શકે આ બ્રહ્માંડ અપાર !
ખેંચાવાનું ના મને ! ના કર કો દેનાર !
જ્યાં હું ત્યાં મુજ જહાજ ડૂબે છે ! જ્યાં હું ત્યાં આ આજ !
નિત્ય હમારી એ જ હકીકત ! એ જ ગુલામી તાજ !
ડૂબે ને એ જ ડૂબે ફરી જહાજ !
૨૦-૬-૯૭