કલ્યાણિકા/માધુરી
| ← જગની જોગનિયાં | કલ્યાણિકા માધુરી અરદેશર ખબરદાર |
વચન → |
માધુરી
• પાલવાડો મારો મેલો, મોહનજી •
કેવી તેં તારી ઉતારી આ માધુરી,
રસની આ રેલ તારી કેવી વહી !
દિશદિશનાં અંતરને ભરતી ઠાલવતી
કેવી આ મહેર તારી વરસી રહી !
કેવી તેં તારી ઉતારી આ માધુરી ! ૧
ડોકે ગુલાબનાં ઝૂમખાં ઝુલાવતી
ઠમકે ઉષા તારી નભમાં ઘડી;
મૂકી મેં આંખે તેની પડતી બે પાંદડી –
કોણ જાણે પલકે ક્યાં સરકી પડી !
કેવી તેં તારી ઉતારી આ માધુરી ! ૨
પૂઠે સુવર્ણની ચમરી ચમકાવતો
તારો તે તેજબાલ મહાલી રહ્યો;
ખોબે ખોબે મેં ઝીલી પડતી કનકરાજ—
કોણા જાણે કેમ ખોબો ખાલી રહ્યો !
કેવી તેં તારી ઉતારી આ માધુરી ! ૩
રાતાં સરોજગૂંથ્યા તોરણ ત્યાં ટાંગતી
તારી તે સંધ્યા ઘડી ગુંજતી ઊભી;
ઝડપી લીધી એ સૂરધારા મેં અંતરે—
કોણ જાણે અણદીઠી ક્યાં જઈ ડૂબી !
કેવી તેં તારી ઉતારી આ માધુરી ! ૪
આખર ત્યાં લાખલાખ ટીલી ટમકાવતો
દીઠો મેં સાળુ તારી રજની તણો;
હૈયે ચાંપ્યો ત્યાં એનાં ભોંકાયા તીર હા !
જોની હે નાથ ! કેવા દૂઝે વ્રણો !
કેવી તેં તારી ઉતારી આ માધુરી ! ૫
તારી આ વેદનાની મોંઘેરી ભેટ સૌ
હૈયે ધારી આ મારું જીવન વહું:
રે રે હો નાથ ! એ જ તારી છે માધુરી—
તારી એ મહેરે સદા રંજિત રહું !
કેવી તેં તારી ઉતારી આ માધુરી ! ૬