ગુજરાતની ગઝલો/આત્મજ્ઞાન
| ← કાફી છે | ગુજરાતની ગઝલો આત્મજ્ઞાન [[સર્જક:|]] ૧૯૪૩ |
ચન્દાને સંબોધન → |
‘કાન્ત’
અહા ! શા આજ વર્ષાવે સ્વરો આત્મા પરે આશા !
બળેલ આર્ત એ શો એ સ્વરસ્નાને કરે આશા !
અરે ! શું આવશે ત્યારે ફરીશું સાથ એવો દિન,
કદાપિ સ્નેહને સ્વર્ગે ? કહે શું ખરે ? આશા !
અને શું રૂઝશે આખર ઝખમ એ શુદ્ધ હૈયાનો,
અને એ ચાલશે સાથે ? દયા કેવી કરે, આશા !
નહીં પરવા જરા અમને, કશી એ વસ્તુ ઐહિકની;
કરે સંતોષ જો તેને મને તો ઉદ્ધરે આશા !
નિહાળું હા ! ભવિષ્યે જો ઘડી પણ નેત્રરસ જૂનો,
સખાનો સૌમ્ય, હૈયું તો સુખે ભવમાં તરે, આશા !
મને મીઠી રહી આસ્થા સદા તવ ગાનમાં, દેવી !
સ્વરો એ દિવ્ય જીવનને ભરે ને સાંભરે, આશા !