એવામાં એકાએકજ આપ મારી તરફ પાછા વળ્યા અને મારી નજીક આવ્યા. પ્રથમ તો આપનો ચહેરો ઘણોજ શાંત દેખાતો હતો. અને આપના અંતઃકરણમાં ઈશ્વર અને દયાનો વાસ છે એમ હું જોઈ શક્યો. આપે મને કપડાં પહેરાવ્યાં. અને મને આપને ઘેર લઈ આવ્યા. અહીં આગળ મેં આપની સ્ત્રીને પ્રથમ જોઈ ત્યારે તો તે આપના કરતાં પણ મને અત્યંત ભયંકર લાગી. તેની ઈચ્છા મને પોતાના ઘરમાંથી બહાર ભયંકર ઠંડીમાં કાઢી મૂકવાની હતી. અને મેં જાણ્યું કે જો તે એમ કરશે તો તેનું મૃત્યુ નજીક જ છે.
“આપે તેને પરમાત્મા વિષે યાદ આપી. અને મનુષ્ય શરીર નાશવંત છે તે પણ જણાવ્યું. તે સાંભળી તેની વૃત્તિ એકદમ બદલાઈ ગઈ. તેણે જ્યારે મને ખાવાનું આપ્યું અને મારા તરફ પ્રેમવૃત્તિથી જોવા લાગી ત્યારે મેં તેના તરફ જોયું. અને તેના ચહેરા પરથી મને દીસ્યું કે તેને માટે મૃત્યુ ઘણું દૂર છે. તેના અંતઃકરણમાં ઈશ્વરનો વાસ છે. તે પણ મેં જોયું. અને ઈશ્વરનો પહેલો શબ્દઃ ‘મનુષ્યની અંદર શું રહેલું છે તે તું શિખશે?’ એ મને તરતજ યાદ આવ્યું. અને સમજ્યો કે મનુષ્યના હૃદયમાં અપૂર્વ પ્રેમ રહેલો છે. એ જાણીને હું અત્યંત રાજી થયો. પરમાત્માએ મને જે વચન આપ્યું તે તેણે મારી આગળ પ્રકાશિત કર્યું હતું તેથી હું પહેલી વાર હસ્યો. પરંતુ મનુષ્યને શુ નથી આપવામાં આવ્યું ? અને મનુષ્યો શાથી જીવે છે ? આ બે બાબત મેં જાણી નહોતી. હું આપની સાથે રહેવા લાગ્યો. આપની સાથે રહેતાં એક વર્ષ થયું કે એક દિવસ એક ગૃહસ્થ આપની દુકાનમાં બૂટ બનાવવા હુકમ આપવા આવ્યો. તેણે જોડા બરાબર એક વર્ષ સુધી-આકાર બદલાયા સિવાય-ચાલે એવી જામીની સાથે બૂટ બનાવવાનું કહ્યું.
