પૃષ્ઠ:Kalapino Kekarav.pdf/૧૦૫

'દિસે એવો કાંઈ કુદરત તણો ના ક્રમ નકી,
'અહો!ભોજ્યે ભોક્તા કુદરત તણા એ ક્રમ મહીં!
'અહા! બન્ને પાંખો કુદરતની સ્વચ્છન્દ ફરતી,
'રહે તેથી ઊંચાં કુદરત તણાં બાલક ઉડી!

'ઉડી ક્યાંથી શકે લોકો, તોડીને એક પાંખને?
'ઉત્સાહી ઉડવાનું કો રડે તો તે ભલે રડે!

'તને છોડી વ્હાલી ક્યમ હું ઊડી કદિ હું?
'વિચારો મ્હારાથી જરૂર અપરાધી તુજ બનું;
'ઉડી હું જાઉં તો પછી તુજ રહે શું જગતમાં?
'ભલે કેદી થાતું તુજ હૃદયનું આ દિલ સદા!

'ભલે ભૃંગો ઉડે કલી પરે ને ફુલ પરે,
'મને તે ના છાજે, ફુલ મુજ રહ્યું એક જ હવે;
'ઉછેરેલી ત્હેં તે મધુર કલી વ્હાલી પણ મને!
 'મને વ્હાલી ત્હોયે તુજ કદિ હવે તે ન બનશે.

'પ્રભુ આપે તેને પ્રણયી રસીલો ભૃંગ કુમળો,
'પરન્તુ એ ચિન્તા મમ હૃદયનો એક ભડકો;
'ફરી કેદી ત્હારો જીવિત સધળાનો થઈ રહ્યો,
'હવે હું ત્હારો જરૂર અપરાધી નવ રહ્યો'!

રાખજે યાદ તું, ભોળા! ત્હારાં વેણ સદા હવે!
હવે જો ચૂક, તો ત્હારૂં કોઇ આ જગમાં નથી!

કલીની પ્રીતિ એ તુજ દિલ હજુ જો ઘસડી લે,
ભલે પ્રેમી થાજે! પણ વચન આ ના ભૂલી જજે;
કરે છે સાચું તું જરૂર સમજી એમ કરજે,
નહીં તો પસ્તાવો દુઃખમય અગાડી બહુ થશે.

સન્ધ્યા પડી રવિ હવે ડૂબતો જતો એ,
આવે સખી ફરતી બે ય યુવાન પાસે;
સુખી હતી ત્યમ હજુ સુખી છે રમા, ને
ઢાંકી દુઃખો રમતી બાપડી શોભના એ,

રમ્યાં ફર્યાં એ ત્રણ બાગની મહીં,
છૂપું હતું એ દિલમાં નવું કંઇ;

કલાપીનો કેકારવ/૧૫૮