પૃષ્ઠ:Kalapino Kekarav.pdf/૩૪૦

વિશ્વ જેમ ન દાનવીર કદિ યે કો દ્રવ્ય રાખી શકે -
તેવા આ ગઢવી ય કાવ્ય વહતાં રોકી ન તેને શકે.

પ્રભાતે દેવીને રોપી, ભાવનિષ્ઠ બની જતાં
ગુલાબી શી પ્રવાહી આ રમે કાવ્યની રેલમાં :

'જય ! જય ! માત ! દુર્ગા માત !
'કોમલભાવિણી સાક્ષાત !
'ધરતી રૂપ સુન્દર બાલ !
'સરતી શું નભે તત્કાલ !

'તુજ કર ઉપર ઘુમ્મટ વ્યોમ -
'નખના બિમ્બ સરખો શોણ !
'પદની મેંદીની આ શેષ
'રંગે વાદળીના કેશ !

'ત્‍હારી માગનારાં મ્હેર
'લવતાં પંખિડાં ચોમેરઃ
'રમતાં ઠણકતાં નૂપુર
'તેના નાદનું આ પૂર !

'જેની દેવત્રણને સહાય,
'જેનાં ગીત નારદ ગાય,
'તે તુજ ચરણની રજ આજ
'પામું હું ય ગાવા કાજ.

'અમ્બે ! કેમ છૂપી દૂર ?
'ક્યાં છુપવશે તુજ નૂર ?
'જગ આ ગાય રોમે રોમ
'તે તુજ પાત્રનો પી સોમ.

'રમતાં ગોળીઓ ઊડેલ
'તે આ ભાનુ ત્‍હારો ખેલ !
'ત્‍હારા ખેલનો વિસ્તાર
'તેનો દાસ ભાસે કાળ !

'રડતું વિશ્વનું આ ચાક
'કુંડલ કર્ણનું તુજ – માત !

કલાપીનો કેકારવ/૩૯૩