આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
'દિલનો તોડતાં સંકોચ,
'છેલ્લું જ્ઞાન, છેલ્લો ભેખ.
'કવિઓ ગાન એનાં ગાય,
'સુન્દર પાંખડીને સ્હાય;
'મદિરા દેવી ત્યાં જે પાય,
'તેમાં ખલક ઝૂક્યું જાય.
'નવ રસ વાસનાનો ખેલ !
'પ્રેમ જ કેન્દ્રમાં શોભેલ;
'પ્રેમ જ અલકનો ઉપભોગ,
'છેલ્લો વિશ્વનો ઉપયોગ.
'જગમાં પ્રેમનું જે સ્થાન
'તે તો દેવીની સ્ત્રી - સાન;
'મ્હેં તો એક અમ્બા સેવી,
'જય જય ! દેવી ! જય જય દેવી !
'માળા ફેરવું ત્યાં એ જ,
'રણની હાકમાં એ એ જ;
'દુર્ગા માતનું આ ગાન -
'જાગત ઊંઘતાં એ એ જ.
'સંહારે ચડે મુજ માત -
'ત્યાં યે પ્રેમભીની ભાત;
'ક્ષત્રિખડ્ગ જે વખણાય -
'રક્ષણ કાજ તે વપરાય.
'વખણાઈ ગઈ શમશેર
'તેમાં કંઈક સ્ત્રીની મ્હેર !
'દેવી પ્રીતિ તું સાક્ષાત !
'જય જય ! માત ! જય જય ! માત !
'જંગજીત રણનાથ અબળા વિણ નબળા બધા !
'કુંકુમભર એ હાથ પુષ્પમાલ તલવારની !'
બારોટજી આ સમજાવતા'તા
એ પ્રેમની દેવી ખડી કરીને;
કલાપીનો કેકારવ/૩૯૭
