ભૂલું ક્યમ તુજને, પ્રિયે ! કળીનો લઈ પરાગ ?
આભારી બનશે દગો! બૂઝાશે ઉઅર આગ !
ઉઠે છોને એ મીઠો ભાવ,
હ્રદય છોને લે મીઠા લ્હાવ !
કળી તું જો નવ દેશે આજ,
મને પ્રભુ માળી દેશે કાલ;
દિવસ જતાં શી લાગે વાર ?
કરી કાં નવ લે તું ઉપકાર ?
જીવનની સાર્થક ક્ષણ પણ એક,
પ્રેમમાં ઘટે ન લુંટી છેક.
માળી દે ફૂલ તે લઈ ગાય ન કો ઉપકાર !
પ્રિય કરથી કંઈ પામતાં વહે હર્ષની ધાર !
પ્રિયે ! તો અર્પ અર્પ તું તું જ !
પડું છો પુષ્પપાંખમાં હું ય !
૨૯-૬-૧૮૯૭
દૂર છે સારુ
સુણું તેને સદા ગાતું ! પરોક્ષે દૂર્ કૈં ગાતું !
સદા સ્વરતાનમાં ડૂબું ! હજુ પણ દૂર છે સારૂં!
પ્રભુના નાદની કરતું નકલ પ્રભુ પાસથી શીખી!
પ્રભુની જેમ એ ગાતું 'હજુએ દૂર છે સારૂં!'
દિવસ ને રાત એ ગાતું ! નથી મેં સાંભળ્યું થાક્યું !
જહીં હું એકલો બેસું, સુણું ત્યાં, 'દૂર છે સારૂં!'
ઢળે સન્ધ્યા ગળી જાવા, વહે લાલી ઉષાની વા,
હ્રદય તવ સાંભળે મ્હારૂં, હજુ એ 'દૂર છે સારૂં!'
જિગર મુજ બૂમ પાડે કે નિસાસે અશ્રુ ચાલે છે,
ચિતા મુજ ઉપરે ત્યારે લવે એ, 'દૂર છે સારૂં!'
