પૃષ્ઠ:Kalapino Kekarav.pdf/૪૦૫

'હતો બીજા સાથે પણ રસિક કો 'કાન્ત' નમતો
'રહેતો દૂરે ને પ્રણય તણી ના વાત વદતો;
'હતી તેની છાતી મુજ તરફ છાની ધડકતી,
'છતાં એ નિઃશ્વાસો નયન કહી દેતાં ઘડી ઘડી.

'હતાં તેની પાસે નહિ નહિ કશાં દ્રવ્ય ન ઘરો,
'હતાં હીરા મોતી નહિ નહિ કશાં ભેટ ધરવા;
'હતાં તેની પાસે નરમ ઉર ને એક ફુલડું,
'છતાં એવું એનું મુજ જિગરને તો સહુ હતું.

'પ્રભાતે પુષ્પો જે રવિકિરણને ઝાકળ ધરે,
'તડાગે જે પેલાં કમલ રજ અર્પે ભ્રમરને;
'નકી ત્યાં યે ક્યાં યે નહિ વિમલતા વા મધુરતા,
'અહો ! જે તેના એ મૃદુ ઉરની સ્પર્ધા કરી શકે.

'હતી એ હૈયામાં ઝરણ સઘળાંની સતતતા,
'હતી એ હૈયામાં પ્રભુહૃદયની આર્દ્ર પ્રભુતા;
'હતું આ હૈયું એ ગળી જઈ જ આધીન બનતું,
'હતો પાપી કિન્તુ મુજ ઉર મહીં તોર દૃઢ કૈં.

'પરીક્ષાની મેં કૈં અતીવ અજમાવી તરલતા,
'અભિમાની કીધા નવીન સહુ દુરાગ્રહ સદા;
'અરે ! એનો જુસ્સો મુજ જિગરને સ્પર્શ કરતો
'ગણ્યો ત્યારે તેના દરદ મહીં મ્હારો જય હતો.

'વિષાદે થાકેલો મુજ પુરુષ નિન્દા ઉપરથી,
'ગયો એ તો અન્તે ત્યજી મુજ ગરૂરી મહીં મ્હને;
'અરે ! તેણે શોધ્યો નિરજન નકી વાસ વનમાં,
'જહીં એ એકાન્તે ભટકી હિજરાઈ મરી ગયો.

'ગમી કિન્તુ એ તો મુજ હૃદયની, દોષ મુજ એ,
'પ્રભુ ને હું તેનો જરૂર લઈશું પૂર્ણ બદલો;
'તળું પૃથ્વીનું એ રખડી રખડી ઢૂંઢીશ, અને
'જહીં એ સૂતો ત્યાં મુજ અવયવોને ધરીશ હું !

તહીં સંતાડી આ વદન મુજ પાપી ઝૂરી ઝૂરી
'નિરાશામાં ડૂબી જિગર મુજ ચીરી મરીશ હું !

કલાપીનો કેકારવ/૪૫૮