સરખાં બને બન્ને જરા, ત્યાં તો શરાબીની મઝા;
ઉલટી કરી ત્હેં તો સજા, નયને સનમ ખેલી નહીં!
મુજ ખૂન આ કૂદી રહે, દિલદારનું થંડું બને;
મુજને ચડે ત્યાં ઊતરે, કાંઈ મઝા આવી નહીં!
આ રાત પહેલી વસલની, માશૂકના ઇનકારની;
ત્યાં બેવકૂફી ત્હેં કરી, તુજ જામ કાં ફૂટ્યું નહીં!
ના રોશની ગાલે ચડી, જરી ના લબે સુરખી પડી;
ઘેરી બની ના આંખડી, દિલ યારનું જામ્યું નહીં!
આ પ્હોર ચાર જ રાતના, કંઈ વાયદા વીત્યે મળ્યા;
કંઈ હોંશથી જીગરે જડ્યા, તેની કદર તુંને નહીં!
ના ખેંચ આશક તો કરે, માશૂકને પાવો પડે;
ના સાકીએ પીવો ઘટે, ત્હેં કાયદો પાળ્યો નહીં!
જોઈ સનમને રૂબરૂ, ઘેલો હતો પૂરો જ હું;
પાયો ફરી, પીતોય તું, પણ યારને પાયો નહીં!
આ વાય ફજ્ર તણી હવા, મુજ રાત ફીતી મુફતમાં;
દિલદાર આ ઉઠે જવા, એ બે શુકન બોલી નહીં!
જે આવશે કો દી સનમ; તો લાવશે આહીં કદમ;
તું રાખજે ભાઈ! રહમ, ગફલત ઘટે આવી નહીં!
૪-૮-૧૮૯૯
સનમને
યારી ગુલામી શું કરું તારી? સનમ!
ગાલે ચૂમું કે પ્હાનીએ તુંને? સનમ!
તું આવતાં ચશ્મે જિગર મારું ભરે,
જાતાં મગર શું શું કરી રોકું? સનમ!
તું ઇશ્ક છે, યા મહેરબાની, યા રહમ?
હસતાં ઝરે મોતી લબે તે શું? સનમ!
મેંદી કદમની જોઈ ના પૂરી કદી;
આવી ન આવી એમ શું થાતી? સનમ!
