મુંઝાઈ આ જતાં હૈયું હું જાગી ચમકી ઉઠ્યો;
ધડકતું હતું લોહી, વેદના દિલમાં હતી.
પછી ઉઠી જોયું વદન પ્રિયનું ચન્દ્ર સરખું,
અને ગાલે ઓષ્ઠે ફરી ફરી સુખે ચુમ્બન કર્યું;
છતાં એ પીડા તો કદિ નવ ખસી આ જિગરથી,
ખરે! એ ગાફેલી મધુર સઘળી એ ઉડી ગઈ!
હરિ! હરિ! અરે! અન્તે શું છે? ન સૂઝ કશી પડે!
મરણ નકી છે! રે! પ્હેલું કો અને પછી કોણ છે?
પ્રથમ કદિ હું, વ્હાલીનું તો થશે પછી શું પ્રભુ?
પ્રથમ કદિ એ, રે! તો મ્હારૂં થશે પછી શું પ્રભુ?
પ્રેમની ઓટ
તુજ પ્રેમ તણી થઈ ઓટ, સખે!
મમ પ્રેમની આ ભરતી ઉપડે!
વીચિઓ દિલની મમ ક્યાં ઠરશે?
ઘુઘવાટ હવે જઈ ક્યાં સમશે?
હતી હોંશ મળું ભરી બાથ સખે!
મમ ખાલી પડ્યા પણ હાથ, સખે!
થઈ દૂર સખે!
થઈ દૂર સખે!
વિષ ઘોળી મને ક્યમ આપ? સખે!
વ્યવહારી બન્યો પ્રણયી ટળીને!
વ્યવહાર શિખાવ મને ન, સખે!
તુજ પ્રૌઢ થયું દિલ, બાલક હું;
બન પ્રેમી ફરી બની બાલ, સખે!
"તુજ લાયક હું ન" કહીશ નહીં,
તુજ એ વદવું નહિ પ્રેમ, સખે!
'નથી પ્રેમ ઘટ્યો' કહી કેમ શકે?
ક્યમ કારણ હુંથી મનાય? સખે!
તુજ કારણ લાખ મને ન રુચે!
નહિ કારણ પ્રેમ કદી સમજે!
