રાસચંદ્રિકા/વહાલમજીનો રાસ
| ← પ્રેમદાન | રાસચંદ્રિકા વહાલમજીનો રાસ અરદેશર ખબરદાર |
સંધ્યાનાં સોણલાં → |
વહાલમજીનો રાસ
ચૂલા પર ઠીકરી રે કે લટપટ બોલે વહાલમજી.
આજે મારા પરણ્યાનું રાજ, લટપટ બોલે, વહાલમજી.
વાદળમાં વીજળી રે કે ચમચમ ચમકે, વહાલમજી,
એવા મારા અંતરના ભાવ આજ કંઈ ટમકે, વહાલમજી;
અબળાના ઉરની રે કે વાત મોંઘી, વહાલમજી,
પ્રારબ્ધના ઝીલતી એ ઘાવ, સ્નેહેને ન સોંઘી, વહાલમજી. ૧
પ્રીતમની છાંયમાં રે કે અબળા ખીલતી, વહાલમજી,
વાદળના પડખામાં જેમ, વીજળી ઝીલતી, વહાલમજી;
ચટકતી ચાંદની રે કે પડતી રવિઓથે, વહાલમજી,
એવો છે અબળાનો પ્રેમ, છૂપતો પોતે, વહાલમજી. ૨
માનસર કાંઠે રે કે હંસ ચરે મોતી, વહાલમજી,
એવી તમ અંતરકિનાર, પામું પુણ્યજ્યોતિ, વહાલમજી;
મૉરે મંદાકિની રે કે આભને કોટે, વહાલમજી,
ઝૂલી તમ સ્નેહસહકાર, મૉરું ફૂલગોટે, વહાલમજી. ૩
તમે તો ભાનુશા રે કે ચંદાશી હું તો, વહાલમજી,
કાળજાને કોતરતો કાળ હૈયે મારે સૂતો, વહાલમજી;
સંજીવન સ્નેહનનાં રે કે લાવે દેવદૂતો, વહાલમજી,
રોજ એવી કિરણની માળ હૈયે મારે ગૂંથો, વહાલમજી. ૪
લાખેણી લાડલી રે કે શોભે શણગારે, વહાલમજી,
લાખ લાખ તારાનાં તેજ દેહે ઝબકારે, વહાલમજી;
તોય પ્[ઇયુચંદ્રનાં રે કે દર્શન જો ઊણાં, વહાલમજી,
વહી રહે અંધારાં બધે જ, હૈયાં એવાં સૂનાં, વહાલમજી. ૫
દૂરથી દિગંતમાં રે કે વાટડી જોતી, વહાલમજી,
દીઠી-અણદીઠી વસંત, ધરા ધીર ખોતી, વહાલમજી;
ક્યારેક તે આવશે રે કે ભરશે ફૂલપાને , વહાલમજી,
એવી અમ આશા અનંત ધારે ધીર ધ્યાને, વહાલમજી. ૬
આંસુડાં આંખમાં રે કે હૈડે જ્વાળા, વહાલમજી,
વદને હુલાવી તોય હાસ, પીવા વિખપ્યાલા, વહાલમજી;
વરસતે મેહુલે રે કે ચાંદની પડતી, વહાલમજી,
એવી અમ પ્રીતિ દે ભાસ, હસતી રડતી, વહાલમજી. ૭
પોયણીની દાંડી રે કે નીરે ઊભે મદથી, વહાલમજી,
વધે જેમ પાણીનાં પૂર, તેમ તેમ વધતી, વહાલમજી;
નેહ કેરાં નૂરમાં રે કે અબળા ઊગતી, વહાલમજી,
જેમ જેમ વધતાં એ નૂર, તેમ ઊંચે પૂગતી, વહાલમજી. ૮
દિલના વિલાવર રે કે મનના મોટા, વહાલમજી,
ઓછાં અધીરાં અમ ઉર ભરે પરટપોટા, વહાલમજી;
સાગરના જેવા રે કે ગંભીર ગાજો, વહાલમજી,
મારાં આ સૈતાનાં પૂર શમવી સહાજો, વહાલમજી. ૯
ધમધમતી ચાલમાં રે કે ધરણી ધ્રૂજે, વહાલમજી,
ગડગડતો જાને કો મેઘ વ્યોમમાં ઝૂઝે, વહાલમજી;
જુલમો જગતના રે કે પાયે એમ ચાંપો, વહાલમજી,
વરસીને વર્ષાનો વેગ, આશિષ આપો, વહાલમજી. ૧૦
વાંકડલી મૂછ પર રે કે લિંબુ ઠારતાં, વહાલમજી,
વીરત્વ પ્રાણનાં એ હોઠ ટેક અડગ ધરતાં, વહાલમજી;
અધરે વિરાજતી તે કે સત્યની લાલી, વહાલમજી,
વીરની છે પૂંજી એ મોટ, વીરને જ વહાલી, વહાલમજી. ૧૧
મુખડાના હાસ્યમાં રે કે ભાગ્ય જોઉં મારું, વહાલમજી,
સો સો ઉઘડતાં પ્રભાત આંખમાં ઉતારું, વહાલમજી;
સાત સાત જન્મનાં રે કે દુઃખ મારાં ભૂલું, વહાલમજી,
એવી સદા રાખો રળિયાત, હાસ્યઝૂલે ઝૂલું, વહાલમજી! ૧૨
અણિયાળી આંખમાં રે કે તરે અમીબિન્દુ, વહાલમજી,
ઠારે કંઇ જગતના તાપ, રહેમના એ સિન્ધુ, વહાલમજી;
નિરખું એ નેણમાં રે કે અનબોલી વાતો, વહાલમજી,
મારાં તો ભાગ્યની એ ખાપ, વિધિપોથી કાં તો, વહાલમજી. ૧૩
બાહુ કેરા બળમામ્ રે કે ઊછળે મોજાં, વહાલમજી,
ઘૂમી રણાંગણે શૂર, યુદ્ધ કમિ યોજ્યાં, વહાલમજી;
હું તો ભવરણમાં રે કે પિયુની સંગાથી, વહાલમજી,
રાખશો કદાપિ નવ દૂર, જીવનનો સાથી, વહાલમજી. ૧૪
વનનાં ઊંડાણમાં રે કે કોકિલ બોલે, વહાલમજી,
વહેતી એના ટહુકાની ધાર વનરસ ઢોળે, વહાલમજી;
અંતરના ગોખમાં રે કે બોલે કોક પંખી, વહાલમજી,
વહાલભર્યા ઊંડા ભણકાર, એના રહું ઝંખી, વહાલમજી. ૧૫
આભલાંની ઓઢણી રે કે સરતી શશિદેહે, વહાલમજી,
ઊડતી એની રૂપેરી કોર દૃષ્ટિ ભરે લેહે, વહાલમજી;
ઘડીના એ મોહ તો રે કે આંહી ઊડી જાશે, વહાલમજી,
ચંદ્રને જ ભાળજો ચકોર ! એ જ અમી પાશે, વહાલમજી. ૧૬
લક્કડની વાંસળી રે કે ઘડી કો સુતારે, વહાલમજી,
સુંદર છે ઘાટ અને રંગ, કળા કીધી ભારે, વહાલમજી;
આત્માનાં ગાન તો રે કે વહેશે જેવાં હઇયે, વહાલમજી,
ઝીલે જેવાં વાંસળીનાં અંગ, સૂર તેવા લહીએ, વહાલમજી! ૧૭
પૂનમનો ચાંદલો રે કે આભને માથે, વહાલમજી,
રહેજો સૌભાગ્ય મારાં એમ, કુંકુમ સાથે, વહાલમજી!
ગગનના જેવી રે છાંય સદા રાખો, વહાલમજી!
અદ્દલ નિભાવજો આ પ્રેમ, ભવબવ લાખો, વહાલમજી! ૧૮